Twee dagen vol avontuur

Zondagmorgen de 26e, vroeg wakker, want nu gaat het echt gebeuren. Nog even, tijdens het wederom overheerlijke ontbijt, gekletst over de bruiloft die achter ons ligt. Nog een groepsfoto, een omhelzing, tot ziens en tot gauw, rijden we richting Niagara.
Ondanks dat we, behalve Yvonne, er allemaal eens geweest zijn, blijft het een wow-ervaring, inmens veel water stort zich naar beneden. Het is prachtig weer en om drie uur rijden we naar de grens, de andere zijde van de falls.
En daar begint het, het wachten. Wil volgt de borden RV/Bus en we staan al drie kwartier te wachten tussen de bussen, het wordt een latertje. Dan zegt Hein (voor de zoveelste keer): Pap, je bent geen bus, ga er eens omheen! En dat werkt, we zijn nog geen vijf minuten later aan de beurt. Paspoorten inleveren, vragen beantwoorden over wat we gaan doen en wat dat Canadesee meisje bij ons doet. En dan weer wachten. De beambte komt terug, zonder onze paspoorten, we moeten onze RV parkeren en de passen in een ander gebouw ophalen. Eerst met zijn tweeen, nee, we moeten allemaal naar binnen........
Op de 2e verdieping, een wachtlokaal, er drentelt een andere zenuwachtige customer, van schrik gaat Hein eerst maar eens naar het toilet. Een deur gaat open, die andere man, met 10 dollar in zijn handen, begint gelijk te praten, waar hij zijn boete moet betalen. De beambte snauwt, "We don't have fines of 10 dollar, if we give you a fine, it will be 300 or 500 or more!" Zo dat gaat lekker denken we allemaal.
Hij wenkt ons, Yvonne verklaart dat Hein op de WC zit, en of ze op hem moet
wachten? Hij kijkt omhoog en grijnst: "Fine by me, do what you want, you are mucht taller than me!"
Hij lacht en wij ook, de ESTA (toelatingsvisum) moest nog bekrachtigd worden, vingerafdrukken genomen en 30 dollar lichter staan we effe later buiten. Maar het is wel al laat.....
Flink gas op de plank, de camping die we in gedachten hebben ligt onder Rochester, onder de "Three fingers lakes".
Om 8 uur 's avonds zijn we er. Hein ziet een basketball veldje, gaat effe schieten, wij gaan ons aanmelden: VOL, alle campings zijn vol, het is memorial day! Buiten komen we Hein tegen: DOOR ZIJN ENKEL (valt achteraf mee hoor).
Moe en een beetje vertwijfeld verder. Half 9 zien we een bordje, we volgen en bellen om 9 uur aan. Een heel vriendelijke Engelse dame doet open en zegt: "Sure, we have room!" Ik dans een vreugdedansje. Om 10 uur zitten we achter de macaroni.

Heel vroeg op, we douchen allemaal in de RV (Yvonne en Hein met licht gebogen knieen en nek). We vertrekken om half 10.
Het is vanaf Niagara al een heel groen landschap, het lijkt alsof we door een broccoli veld rijden, af en toe doorsneden door een rivier.
Vlak voor New York, pakken we een MacDonalds, niet voor het eten, voor de free WIFI. Wil en ik bepalen de route, schrijven wegnummers op en we gaan weer.
We missen een afslag en voordat we het weten staan we voor de George Washington bridge, lower level. Draaien gaat niet meer, gekkenhuis in New York, voordringen, afsnijden, de ene auto nog groter dan de andere, Porsche, BMW, Mercedes, allemaal richting Manhattan, het is vijf uur en wij staan ertussen met onze 10 meter lange, onhandig brede RV. We moeten tol betalen (13 euro) en ze vraagt: "Do you have propane on board?" oh, maar een klein beetje......
Nou voordat we het weten staat er een politieauto voor ons met zwaaiende lichten die ons door een aantal rijen auto's begeleidt en ons naar de Upper Level dirigeert! Intussen had ik de jongens al snel toegefluistert: Riemen vast!
Uiteraard kunnen we prachtige fotos van de skyline van New York maken, maar midden op de brug valt het kwartje, we moeten hier helemaal niet zijn.
Maar goed Manhatten eiland en terug langs de Bronx, nog een keer de GW-brug en het wordt weer een latertje. Petje af voor Wil, want die rijdt!
Al snel de goede afslag genomen. Weet je het nu, mam, zeker, mam, komt het commentaar uit de camper? JAHA
Niet dus, we rijden weer verkeerd, maar om 7 uur eindelijk.........
We hadden gelukkig gereserveerd, plek A13, maar om onduidelijke redenen, worden we naar B02 gedirigeerd. Dat is al bezet en die man weigert te vertrekken (en herhaalt dat nog eens in ouderwets Nederlands). WIl en ik terug naar kantoor. Andere plek, maar daar passen we niet tussen, en intussen, begin ik nog maar eens over A13, en reservering en disappointment en waarom en dat het niet zijn schuld is, maar ook niet die van mij, en hoe ik het aan mijn girls moet uitleggen. Enfin, we staan nu op A9 en straks verhuizen we naar A13 (het is hier nu dus half 7, dinsdag 28 mei).
En het free WIFI, als je er eenmaal op bent oke, maar je hebt de beste ontvangst 's morgens om 6 uur, dus vandaar.......

Schneiders: Els 18, Hein 11, Wil 10, Laura 5 en Jannie 4, Yvonne 1