Binnenband in Charleston op de Nile

27/1 weer vroeg ons bed uit. Nu omdat we een grot gaan bezoeken en raften in en buiten de grotten.
In Charleston, waar we ons om 08.15 moeten melden, moeten we na een kort verhaal en een bakkie koffie ons tot onze zwemkleding uitkleden. We krijgen sokken, schoenen, een pak, een jas, een helm en een zwemvest uitgereikt. Allemaal spul dat nat mag worden en je warm moet houden. Na een korte rit met de bus, stappen we over op een ieni-minie trein, die ons ongeveer twee kilometer door het regenwoud brengt.
Na het uitstappen moeten we een trail volgen en halverwege krijgen we een grote binnenband uitgereikt. Deze is gelukkig al opgeblazen, want het pad vervolgt en we moete nogal stijgen. Aan het eind heb ik geen adem meer over.

We duiken met band en al de grotten in (lopend). Aan twee kanten liggen touwen op de grond. Je mag daar niet buiten komen en je mag niks aanraken. Ze proberen de grotten zo goed mogelijk te conserveren en aanraking betekent dat er schade aan het gesteente ontstaat. Uiteraard hebben we geen fototoestel mee, omdat we straks erg nat gaan worden. Op je helm zit een lamp, zodat je kunt zien waar je loopt en waar je je hoofd kunt stoten. Het is geweldig! Alsof je zelf aan grotverkenning doet. Verschillede soorten afzetting komen we tegen en onze gids Peter heeft daar hele leuke benamingen bij, bloemkool, guillatine, strootjes, uiteraard stalagtieten en stalagmieten. In een grote hal (de opera) wordt gevraagd of er iemand wat wil zingen, Wil is bereid om even te jodelen, mooie echo!
Bijna aan het eind van ons grottenavontuur liggen we op de binnenband en moeten de lamp uitdoen. Even later beginnen de gloeiwormpjes te gloeien en als we wat lawaai maken, worden het er steeds meer. Heel bijzonder om dan al liggend op je rug, in het donker, de herkomst en levensfases van de gloeiworm uitgelegd te krijgen.
Uiteindelijk horen we water stromen en al snel liggen we allemaal achter elkaar in onze eigen binnenband elkaar vasthoudend via de voeten. Heel relaxed drijven we voorzichtig en langzaam naar de uitgang. De lichten moeten allemaal uit en als de gids een paar keer met zijn tube op het water klapt verschijnen er steeds meer gloeipuntjes! Je zou er bijna bij in slaap vallen, honderdduizenden gloeiwormpjes op plafond en wanden.

Bij de uitgang van de grot komen we de rivier tegen. Het laatste stuk gaan we raften in de tube over een paar stroomversnellingen. Het water staat niet hoog, maar gaat best snel. Achteruit peddelend met je handen en je achterwerk een beetje omhoog (!) zakken we de rivier af. De stroomversnellingen neem je met je voeten vooruit. Af en toe blijft er een steken, maar met vereende krachten komen we allemaal weer beneden bij het treintje uit.
Trein weer gevuld met de deelnemers (17) en daarna met de bus naar het hoofdgebouw waar ons een warme douche en de foto’s, die de gids heeft gemaakt onderweg, wachten. Het is intussen twee uur en we hebbe trek. Een echte Nieuw Zeelandse burger gaat er wel in.

Overigens is het al de hele dag een beetje aan het motteren, het is grijs, zicht zo’n 200 meter en dus niets aan.
We zitten nu in Ross Beach, 150Km van de Franz Josef gletsjer af. We zitten voor het eerst binnen. Goede muziek, nootje, biertje en lekker warm.