Dunedin 2
Door: Jannie
Blijf op de hoogte en volg Jannie
02 Februari 2019 | Singapore, Singapore
Gister miste er een stukje in dag Dunedin 1. Nu niet meer, veel leesplezier!
02/02
Gisteravond voor het eerst snel naar binnen. Het is fris.
Vanmorgen hebben we geen haast, onze trein gaat pas om 14.30. dus rustig een kopje koffie, boekje lezen, beetje in de zon zitten. Om 13.45 melden we ons, zoals afgesproken bij de balie. We worden verwezen naar perron 3 en dan begint het wachten. Al snel blijkt de ochtendtrein nogal wat vertraging te hebben opgelopen (het lijkt Nederland wel en hier ligt niet eens sneeuw).
Even later onstaat er een verhitte discussie tussen een mevrouw van de trein (met oranje hes aan) en een passagier. Hij heeft nogal wat bagage bij zich. Zij vertelt hem dat hij moet wachten tot zij weer bij hem is, maar hij verstaat haar niet (fransman). En hoe minder hij haar verstaat, hoe vaker en hoe sneller zij in het engels hem vertelt dat hij met wachten. Gelukkig ben ik er ook! Mijn Frans is geweldig…..! Dus ik vertaal in mijn beste steenkolenfrans dat de beste man, die overigens best wel engels verstaat, maar dan moet je een beetje langzaam praten, moet wachten tot zij terug is.
Hij gaat met de trein mee, stapt uit, neemt een volgend boemeltje en gaat dan met fiets en kayak terug naar Dunedin. Brrrrrr, mij niet gezien.
Enfin, we wachten nog steeds. We zouden om14.00 aan boord mogen, maar dat wordt 14.45 en we vertrekken bijna om 15.00. Alleen er is een stel met de zelfde stoelnummers op hun kaartje als wij….Gelukkig zitten we al en wordt het paar naar een ander rijtuig verwezen.
Naast ons zit een vader en een moeder met een tienerdochter, uit Japan (denken we). We rijden nog niet of moeder en dochter dommelen in. De pap neemt nog een paar foto’s, maar dommelt ook in. Af en toe gaat er een oog open, maar ongeveer 80% van de tijd slapen, dommelen, ze alle drie. Duur dutje vonden wij!
De treinrit in ouderwetse passagierswagons is fantastisch! We gaan over bruggen, waar ik niet naar beneden durf te kijken. Door zulke nauwe tunnels dat we de wand kunnen aanraken. Krijgen goede uitleg, helder en duidelijk! De stoelen zijn goed en we vermaken ons best. Prachtige vergezichten, langs een rivier, waar je met de auto niet kan komen. Geen mens, geen auto, geen huis te zien. Wat wilde geiten en veel later, op de hoogvlakte, weer bewoning en dus schapen en koeien.
Bij terugkomst is het fris, gelukkig hebben we genoeg dekens. Nog even een wijntje en dan morgen weer verder.
02/02
Gisteravond voor het eerst snel naar binnen. Het is fris.
Vanmorgen hebben we geen haast, onze trein gaat pas om 14.30. dus rustig een kopje koffie, boekje lezen, beetje in de zon zitten. Om 13.45 melden we ons, zoals afgesproken bij de balie. We worden verwezen naar perron 3 en dan begint het wachten. Al snel blijkt de ochtendtrein nogal wat vertraging te hebben opgelopen (het lijkt Nederland wel en hier ligt niet eens sneeuw).
Even later onstaat er een verhitte discussie tussen een mevrouw van de trein (met oranje hes aan) en een passagier. Hij heeft nogal wat bagage bij zich. Zij vertelt hem dat hij moet wachten tot zij weer bij hem is, maar hij verstaat haar niet (fransman). En hoe minder hij haar verstaat, hoe vaker en hoe sneller zij in het engels hem vertelt dat hij met wachten. Gelukkig ben ik er ook! Mijn Frans is geweldig…..! Dus ik vertaal in mijn beste steenkolenfrans dat de beste man, die overigens best wel engels verstaat, maar dan moet je een beetje langzaam praten, moet wachten tot zij terug is.
Hij gaat met de trein mee, stapt uit, neemt een volgend boemeltje en gaat dan met fiets en kayak terug naar Dunedin. Brrrrrr, mij niet gezien.
Enfin, we wachten nog steeds. We zouden om14.00 aan boord mogen, maar dat wordt 14.45 en we vertrekken bijna om 15.00. Alleen er is een stel met de zelfde stoelnummers op hun kaartje als wij….Gelukkig zitten we al en wordt het paar naar een ander rijtuig verwezen.
Naast ons zit een vader en een moeder met een tienerdochter, uit Japan (denken we). We rijden nog niet of moeder en dochter dommelen in. De pap neemt nog een paar foto’s, maar dommelt ook in. Af en toe gaat er een oog open, maar ongeveer 80% van de tijd slapen, dommelen, ze alle drie. Duur dutje vonden wij!
De treinrit in ouderwetse passagierswagons is fantastisch! We gaan over bruggen, waar ik niet naar beneden durf te kijken. Door zulke nauwe tunnels dat we de wand kunnen aanraken. Krijgen goede uitleg, helder en duidelijk! De stoelen zijn goed en we vermaken ons best. Prachtige vergezichten, langs een rivier, waar je met de auto niet kan komen. Geen mens, geen auto, geen huis te zien. Wat wilde geiten en veel later, op de hoogvlakte, weer bewoning en dus schapen en koeien.
Bij terugkomst is het fris, gelukkig hebben we genoeg dekens. Nog even een wijntje en dan morgen weer verder.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
